Bu post özel…

Nasıldı o şarkı? “Ne günler gördük seninle, biraz dert biraz keder. Yalancı sevdaları yaşadık birer birer”… Ne çok şarkımız var bizi anlatan. Ne çok ‘anı’mız var anlata anlata bitmeyen. Ne çok ‘an’ımız var beynimize kazınmış, dünyaları verseler değişmeyeceğimiz. Yeşilyurt’un göbeğindeki okulumuzun sarı sıralarında başladı bizim hikayemiz. 11 yaşında iki çocuktuk bulduk biz bizi. Yepyeni bir dünyaya adım attığımızı hissetmenin verdiği korkuyla bir birbirimize sığındık.

Ne çok kavga ettik biz… Bir küstük, bir barıştık. Ağlaya ağlaya mektuplar yazdık birbirimize, uzun soluklu dargınlıklar bile yaşadık bazen. Ama burnumun günde 3 kez kanadığını bir tek sen bildin benim o zamanlar… Ya da kalbimin ilk atışlarını bir tek sen dinledin.
Büyürken sarı sıralarla biz dostluğumuzu büyüttük fark etmeden. Doğal bir şeydi sanki, hiç zor değildi ki bizim için dost olmak. İlk aşklar, ilk ayrılıklar, ilk kavgalar, ilk gözyaşları, ilk okuldan kaçışlar, ilk içip sarhoş oluşlar, ilk isyanlar, ilk vazgeçişler, ilk teslim oluşlar, ilk yok oluşlar, ilk varoluşlar… Ne kadar çok ilk sığdırdık biz 13 yıllık hikayemize?
İşte dün sen, yaşamımın ‘öz’ü doğdun.
Yıllar önce geldin beni buldun.
Hep ol yanımda, yakınımda…
Dün gibi, bugün gibi…